Wulkaniczne wyspy Liparyjskie lub Eolskie to 17 wysp na Morzu Tyrreńskim pomiędzy Sycylią a półwyspem Apenińskim. Nazwę swą mają od imienia greckiego boga Eola – władcy wiatrów, a główną wyspą jest Lipari.

Archipelag wyróżnia się czynnymi wulkanami (wyspa Stromboli i Vulcano) oraz pozostałościami po kraterach wulkanicznych. Na wielu wyspach są skaliste brzegi z jaskiniami, zatoczki z gorącymi źródłami oraz czarne plaże.

Szukając śladów przeszłości, najstarsze ślady osadnictwa z XI wieku p.n.e., warto zwiedzić pochodzący ze średniowiecza zamek na wyspie Lipari przebudowany w wieku XVII w twierdzę typu bastionowego.

W 2000 roku wyspy Eolskie zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa Unesco.

Stromboli, najbardziej na północ wysunięta wyspa, ma charakterystyczny stożkowaty kształt, z wznoszącym się na wysokość 926 m n.p.m. czynnym wulkanem. Podczas mojego pobytu faktycznie zauważalny był dym, i niewielkie eksplozje popiołu.

Vulcano to też wyspa z czynnym wulkanem, pełna turystów z powodu gorących źródeł oraz błot siarkowych. Z Porto di Levantedo yruszymy do głównego krateru wulkanu, którego ostatni wybuch miał miejsce w 1890 roku. Ale płynąc podziwiam różne formacje skalne, plus delfiny:)

Największym miastem i portem jest Lipari,z zamkiem i katedrą św. Bartolomeusza.